پاسخ سلول هایt القاء شده با سلول های دندرتیک مجاور شده با پروتئین بازی میلین(mbp) و بالغ شده در حضور هیستامین، اینترفرون بتا(ifn-?) و 2 و3 دی متوکسی 1و4 نفتوکینون (dmnq) در شرایط آزمایشگاهی

در این بررسی سلول هایpbmc را افراد به ظاهر سالم گرفته و در محیط کشت با کمک سایتوکاین های il-4 و gm-csf (به مدت 4 روز ) ضمن تبدیل کردن آنها به سلول های دندرتیک ، 2 روز هم با آنتی ژنmbp مجاور کرده و در روز 5 کشت در گرو ه های تیمار با ترکیبات فوق به صورت مجزا و توأمان به همراه mcm و در گروه کنترل فقط با mcm مجاور شدند. درروز 7 کشت سلول های دندریتیک برداشت شده و آزمون های ارزیابی فنوتیپی انجام گرفت . میزان تولید سایتوکاین های il-10 و il-12 در کشت سلول های دندریتیک و il-4 و ifn-? در کشت همزمان با سلول های t اتولوگ سنجیده شد. در این بررسی مشخص گردید که هیستامین بیشتر بر روی پروفایل سایتوکاین سلول های دندرتیک تأثیر گذار بوده و در مقایسه با اینترفرون بتا تأثیر کمتری بر روی فنوتیپ این سلول ها دارد ، و در بین این سه ترکیب ، dmnqکم ترین تغییر را هم در پروفایل سایتوکاین های مترشحه از dcs و هم در فنوتیپ این سلول ها سبب شده است. در بین تیمارهایی که فقط از یک ترکیب استفاده شد ، اینترفرون بتا بیشترین اثر را بر روی فنوتیپ و سایتوکاین های مترشحه از سلول های دندرتیک بر جا گذاشته است.il-10 در تمامی گروه هابه استثنای تیمار dmnq نسبت به گروه کنترل افزایش و در مقابل il-12 در تمامی گروه ها به استثنای dmnqکاهش را نشانمی دهد. نسبت بین il-10 به il-12 در تمامی تیمارها به استثنای تیمار dmnq،افزایش رانشان می دهد.در کشت توأمانdc وt اتولوگ آن؛ نسبت il-4/ifn-?در تمامی تیمارها در مقایسه با گروه کنترل افزایش را نشان می دهد،که نشان دهنده ی هدایت پاسخ لنفوسیت هایtcd4+naive به سمت th2می باشد. شاخص بلوغ cd83 در گروه حاوی سه ترکیب هیستامین، اینترفرون بتا و dmnqبیشترین افزایش را نشان داد و این افزایش در گروه هیستامین به صورت نسبی بود ، در گروه dmnqاین شاخص نسبت به گروه کنترل کاهش را نشان می دهد..شاخص hla-dr در تمامی گروه ها به جز گروه هایdmnq و هیستامین افزایش معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان دادند. در مجموع نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که حضور اینترفرون بتا و هیستامین در محیط کشت حاوی سلول های دندرتیک پالس شده با mbp باعث تغییر پروفایل سایتوکاین های مترشحه آن از il-12 به سمت il-10 شد و در کشت هم زمان با سلول هایt بکر اتولوگ آن، زمینه را جهت هدایت پاسخ هایلنفوسیت هایt به سمت th2 فراهم کردند که این خود به خوبی از طریق افزایش نسبت il-10/ il-12 در مایع رویی کشت سلول های دندریتیک در روز هفت و نسبت il-4/ifn-? سنجیده شده در مایع رویی کشت هم زمانdcو لنفوسیت هایt آن به اثبات رسید. با توجه به نتایج به نظر می رسد که اینترفرون بتا در تولید سایتوکاین il-10 به عنوان یک سایتوکاین مهم در سرکوب واکنش های التهابی و خود التهابی کارامد تر عمل کرده و اثر بیشتری را بر روی خصوصیات عملکردی dc نظیر تحریک لنفوسیت هایt و میزان بلوغ آن ها برجا می گذارد.